test post
test post
test post 
Kısa lafın uzunu.. 
Ne kadar umutsuzda olsa 
Gül lütfundan şu sineme hâr düşer 
tek bir harf 
Adaletsiz Seçim 
Varlığın Sefalet Gece olmak istiyorum
Gecede ağaç ve onun kara yaprakları
Ahşap evin alacakaranlık yanı
Kısa çığlıkları gece kuşunun
Gecenin soğuk mavi ışığında
Adı bilinmeyen bir böcek
Yalının korkuluk demirine yaslanmış
Hıçkırıkları denizin uğultusuna karışan
Doğulu kızın lacivert saçları
Gece olmak istiyorum
Suat Vardal
Denizin maviliğine aldanıp, sıcak bir gün batımında oturuyorum sessiz bir banka. Karşımda, bir iki adım ilerde deniz başlıyor. Arkamda cıvıl cıvıl bir kuş cennetini andıran bahçeler…
Güneş yavaş yavaş batıyor. Sen git de ben geleyim der gibi bekliyor ay kenarda. Martılar yiyecek arıyorlar gökyüzünden usulca.
Birkaç yüz metre sağımda iki insan birbirlerine sarılmış oturuyorlar. Gülümsemelerinden ve hareketlerinden, sevgili olduklarını anlıyorum. Martılara simit atıyorlar parça parça kopararak. (daha&helliip;)
Ben bir çocuğum
Sokaklar boş, görebiliyorum.
İnsanlar aç, susuz ve kimsesiz…
Her yerde kin, her yerde savaş.
“Neden böyle burası?” diyorum, cevap yok.
Hey, beni de dinleyin, bana cevap verin:
“Neden!” (daha&helliip;)
Duymamış gibi davranmak için,başlarınızı havaya kaldırarak öksürüyor,aşağıya indirerek hapşırıyorsunuz…
Ama zamanla gerçekten hiç birşeyi duymamaya başlıyorsunuz.
Can kulağıyla dinleyecek neyiniz var;kendinizden başka?
Başkalarının tenine özgü ter kokusunda,olaylarla yüklü bir dünyadan kendimi buraya kovulmuş sayabilirmiyim bu gece?
Gene herşeyi karıştırıyorum…
Ben yoğun kitlenin içine karışacak,sert bir çelişkinin temelini kurdum.Ezildim…
Vah vah bana! (daha&helliip;)
Yine unuttum bildiklerimi, Atos!
Yine çekemedim silahımı yine baktım gözlerine ve yine daha o tetiği çekmeden düştüm yere,kalbimden vurdu…Bildiklerimi unuttum işte!Hayat sınavından yine geçemedim…,
Şimdi bilindik tiyatrolarda klişe rollerim var.Ne gerekiyorsa onu yapıyorum,bir avuç maneviyat için veya yanlızlığımın bir an dinmesi için.Güneş ışıkları delip geçiyor her sabah gözlerimi,binbir haykırış çekiyorum gün doğumuna sessizce,gölgemden kaçıyorum biraz takıntılı birazda sarhoş… (daha&helliip;)
Suskundum…
Kıvrılmış iki büklüm yatağımda,kabuk bağlıyordum işte..
Ne olacak!Yine cüret etmiştim seni silip atmaya.Hani geçmişte küçük bir anı,bi çocukluk yaramazlığı diye hatırlayıp şu halime “çocukluktu” deseydim…
Soranlara”çoktan unuttum maziyi”diyebilseydim ,belki.Belki şimdi böyle kabuk bağlayıp sonrada sökmezdim! (daha&helliip;)
İçimde çarpışan iki buz dağı,
Güneş sanki düşmüş suya,
Kapatıyor bütün ışıkları…
Kollarımın arasındaydı dün gece,
Bütün karmaşıklığın.
Mum yaktım bütün anılara,
Çıkıp gitsinler odamdan!
Dudaklarımda,dilimde tadın,
Vücudumda inançsız sıcaklığın,
Ölüyorum yavaşça… (daha&helliip;)
İnsanlar çeşit çeşittir. Her insan ayrı bir dünyadır derler ya, yalan! Onun aslı her kadının farklı olduğu ve farklı dünyaları olduğudur. Erkeklerse çok fazla tipik özellik taşır. Bu bir dezavantaj veya aşağılanma olarak görülmemeli. Bu, kadınların şansıdır. (daha&helliip;)
Yaşarken yaşarken bir gün hiç olmayacak bir şey oluverir. Nasıl oluyorsa, en çok yara aldığın yeri bulur; tak, bıçağı geçirir. Işin kötüsü farkında değildir, uyku sersemidir. Uykusunda adam yaralayan kişiye yaptığının yanlış olduğunu nasıl anlatırsın?
Denersin, anladığını söyler. Anlamaz ki… belki de sadece geçiştirir. Sonra tekrar uykusu gelir, uyuyalım artık der. O uyur, sen sabaha kadar kendinle hesaplaşırsın. (daha&helliip;)
aklıma
matbaalar geldi
su insanı yutan
duyguları yutan
makinelesen
bi şeylerin warsa yokeden
cıkargıgı sesler (daha&helliip;)
Loading ...
