BELKİ?

Zamansızlığımın,zamanlarımın en içinden,

Usul usul geldi sesli sessizliğiyle.
Biliyordum zordu ve ben yorgundum,
Kuralsız kurallarım , kurallarımdı kurallarım…
Yorgundum biliyordum,biliyordu…
Anlattı ama yine de anlattı.
Deliliğimizdi aynı olan sadece,
Onun kuralsızlığı ,sınırsızlığıydı deli olduran,
Benim tabularım ,kurallarım,ördüğüm duvarlarım.
Biliyordu o da ,ama söyledi…
AŞIĞIM!
Değildi yalandı biliyorduk ikimizde .
O sıkılmıştı birazdan hallice,yalan atası vardı hayli zamandır birikmiş içinde.
Ben unutulmuştum, hatırlanasım vardı,güvenesim deli bi çocuğa.
Yaşlıydı artık gözlerimdeki yıldızlar,
Bastonlarım vardı destek niyetine kullandığım parlasın diye yıldızlarım.
Anladı o, kanmadı sahte parıltıma, gördü…
Ben yorgundum onun eğlenesi vardı sadece.
Yaşlıydım artık, ama nerden gelmişti karnımda uçuşan bu bi avuç kelebek?
“Sen rüzgarsın esersin,volkansın yanar sönersin,denizsin derinsin…” dedim.
“Ben geceyim,pamuğum ,bi bardak suyum” dedim.
Başını koydu yastığına gitti o korkunç rüyalarına,
Oysa ben oturdum bu şiiri yazdım ona,
Karnımda uçuşan bi avuç kelebeğin hatırına…

zp8497586rq