Benim Baba Oğlun…

Küçükken yaşadığım her yaz
Anlamlı yapılan her anı
seni bana biraz daha yaklaştırırdı
BABA..

Ben hiç çocukken aynaya bakmadım
Pekte bakılacak bir yüzüm yoktu…
Oysa sen öğrettin bana baba
hayatın vazgeçilemeyen bir yanılsama olduğunu…
ama hiçbir zaman gizemli,yaratıcı düşlerimi,
yavaş yavaş kaybetttiğim sevinçlerimi
ben sana anlatamadım baba..

Oynadığım oyuncaklardaki gerçeği sevdim ben,
sen her oğlum dediğinde ben biraz daha oyun oynadım,ve her zaman bir seyleri kırdığımda
biraz daha korktum senden.

ben hiç dans edemedim baba
hayır hayır kızmıyorum sana…
Bir vals bile ilgimi çekmez,anlamsız gelirdi bana.

Dünya benim için kelimelerle kuruldu baba
Her kelime,her harf benim sığınağım oldu kimi zaman.
Ben hiç savaş görmedim ki baba…
o yüzden öğrenemedim insanların bu kadar gizli ve kötü olduklarını
Kötülük benim oyunlarımda hiç ortaya çıkmazdı baba
ben asıl gerçeği büyüdükçe öğrendim..

Ama artık ben büyüdüm baba…
Kitap okumayı,yazı yazmayı,gaddarlığı,savaşı,kapitalizmi,devrimi,insanların kötü niyetlerini,
hala tarif bile edemediğim o sevişmelerini…

Bi şey diyim mi sana baba,
sen hep benim oğlum zeki,çalışkan olsun isterdin
bense hep daha bi özgür ve kararsız ,yolsuz vede yordamsız.
ama sizin için hep istemediğim okullarda,sözüm ona bir türlü dayanamadığım açlıkla mücadele ettim…
siz ne bunu anlayabildiniz ne de ben kendimden vazgeçtim..

Bu hayata gelmeyi ben istemedim ki baba
ben gökkuşağında bir renktim sadece ve herzamanda çıkmazdım gökyüzünde.
Ben yağmura aşık oldum baba
Küçük ve de narin bir havada kayboluşlarına.
sana aşık oldum bile diyemedim ben baba
Korkardım çünkü ben sevdim diye herşeyi göze almandan..

Annemin penceresinin önündeki çiçekler olmak istedim baba…
Soldukça ilgi görmek istedim,yeşerip filizlenmek ,
ve güzel bir kızın benim yapraklarımdan başına yaptığı taç olmak istedim ..

Ben.. ben.. ben olmak istedim baba,
Herkes gibi herkes kadar adam olmak istedim,
sahte ve karanlık bir boşluğun içinde ne kadar renk olabilirdi ki oysa …

Ben bazen MARX, bazen LENİN ,bazen de korkusuz HİTLER olmak istedim, istedim ki dünya başkalarının etrafında acımasızca dönmesin..
Sana en yakın olabilmek için ben her anımda,hep yanımda olmanı istedim,
ama ben boğuk senin sevmediğin kitaplar oldum her seferinde
okumadığın merak bile etmediğin,
yemek yemek için tabağın altına koyduğun ucuzundan değersiz yapraklardım ben.
ben kırıntıydım baba..
Her dişinin arasına kaçtığında seni rahatsız eden bendim…
Ben aslında hep bendimde baba sen hep sen olmak istemezdin çünkü
sen olmak istediğin kadar sendin..

Aynı olmak bana göre değildi baba..
aynıların sonu hep aynıydı çünkü,
özgürlüğüm beni onlar gibi olmaktan vazgeçirirdi her seferinde
Ben hep o deli,
hep o toplumun değer vermediği ,gözlerinin içine bile bakmadığı bir taştım,
ne onlar bana taptı ne de ben onlara baktım.

İsyan etmiyorum yalnızlığıma ,hatta buna bile alışır oldum artık
ben bir sonbahar çiçeğiyim baba..
Yazın açanlardan ilgisiz ve sadece kendi mevsimini bekleyen.
ne üşüyorum yalnızlıktan ,ne de korkarım açmaktan.
yalnızca benim baba sadece senin kadar senim…

İ.Ö.k