X HİKAYLERİ

Düşüyor, düşüyor, düşüyor… Saat 14.00 civarlarında… Güneş yok, sadece X’in ağzından, anüsüne kadar uzanan karanlık bir boşluk var şimdi. X, dışardan en fazla 60 cm görünen bu boşlukta düşüyor, düşüyor, düşüyor… Uzaklardan Freddie Mercury’nin sesini duyuyor. “Let me feel your heart-beat” diyor. “Pain is so close to pleasure” demesini tercih ederdi sanırım. Bu anüste amma uzakmış! Nimet olarak girdiği delikten bok olarak çıkacak diğer delikten. Bok olmaya da razı, bi çıkabile şuradan. Kötü kokuyor boşluk. Kim bilir barsakları, anüsü nasıl kokuyordur. Kendisi bok olunca n’apacak peki? Belki de bok olmaz. Bazen küçük çocuklar ufak nesneleri yutar. Sonra o nesneler bozulmadan bokun içinden çıkar. Acaba o da öyle olur mu? ama anüse sığmayacak kadar büyük. Bilir o acıyı X, kabız olduğu zamanlardan. Bok olmak en temizi… Ya da en kirlisi. Ne farkeder ki? Belki bazı parçalarını barsaklarında beslediğini umduğu küçük evcil moneralar, asalaklar yer.Belki de yoktur asalakları, hiç olmamıştır. Olsaydı ne hoş olurdu, kendi içinde somut varlıklar olurdu, yalnız olmazdı. ‘Belki de,’ dedi X, ‘ben hiç olmamışımdır.’. Artık Matrix hayalleri de kurmuyordu. Matrix insnaların duygularını nasıl verbilir ki? Duyguları veren çok daha yüce bir varlık olmalı diye düşünürdü hep X. X hala boşlukta… Ne uzunmuş bu boşluk. Ben bile yazmaktan sıkıldım. Belki bir gün bir bok olur da, o zaman yazarım. Şimdi X’i boşluğuyla yalnız bırakıyorum.