Nefesimisyanistimsi…

Batıyoruz yükümüz ağır.
Dişler arasında kahve çekirdekleri.
Dize arayanlara selam olsun, üzerlerinde kalsın!
Havalanmak için havadan konarken küçük bir an,
Çakıştı rüzgar, doğru yol ağızlarda temenni.
Elimde bir mektup, kendi kendine son.
Ardı gelirse böbürlenir.
Bir önü olamaz, pişmanlık avuçlarına konunca kapatmak ister.
Sonra, sonra açmak istemez.
Küçük bir karışım ısmarlanır;
Ruh iki parmak arasında,
Sıkı sıkıya kim tutar?
Kulağın biri keman telinde sürtünürken,
Küçük kareler ardı ardına, sıfatsız bir tren.
Tren dursada kareler ilerler.
Küçük bir şaşkınlık, kalay karışımı.
Sık dokudum sonra sıkıştı düşünceler,
Koltuk altında Enistler.
Ne zaman açıldı bu yara, neden acımadı?
Soru bahane, çök kal.
Mekan şamdansız.
Üç sonsuz birleşir, köşedir.
Bir yerde kırıntılar kalmıştır da,
Zevk tenine yayılmıştır.
Dişler bitişik.
Derin alma,
Olaki ağır doğrul.
İste ölç, iste tart.
İşte hal.
Uzaktan gelmiş, yorma.
İnci çıkmasa içinden,
Çıksan, yalnız mı dönsen?
Yapışmasın ruhun noktalarına,
Kürekle olmaz.
İnce tırnaklar.
Sen gene bil.
İyi hal üzere…
Gibin.
İki büklüm, bu dursun.
Yalnızlıklar etrafta dizili,
Ben, tekime kalabalık.
Şey galiba;
Gene dinlememişim kendimi.
Ben bildim…