GECE ve SEN

Gece;uzun ,karanlık ,sesiz, soğuk,

Mehtabsız…”Gece”
Oralarda bir yerlerde esir olmuş,
Öyle bizden uzak ve öyle bizden,

Doğsan geceye mehtap olsan,
Aydınlansa o yerler,
Işıl ışıl zülfüne dökülsem tel tel olup,
Mehtabına sığınsam o yerlerin…
Ama o yerlerde doğmak varken;
Gece tutunabilir mi aydınlığa?
Tutunsa ,gelse…
Gelsen…En derinlere.
Her olandan ya da olmayandan bir parça,
Yüklense gemimize…Rıhtımdan koparken beraber,
Yeniden yaratsak dünyamızı,
Nuh gibi…
Sen de…?
Gece ve Nuh’un oğlu o yerde. BİRLİKTE…