Dostuma

Bilmez ki uğruna ne savaşlar verdin?
Ne acılar çektin yokluğunda gecelerce,
Sen ağlarken onsuzluğuna,
O daha çocuktu büyümemişti,
Farkında değildi ne işler açtığının başına.
Derken o da farketti,
Sen tektin,onundun ,ondaydın,onunlaydın…
Artık mutluluk vaktiydi,
Büyüyecekti,tutup elini yürüyecekti,
İkinize ait o dünyaya doğru.
Ama hataları bırakmadı peşini…
Yapışıp yakasına kurtaramadan,ayırdılar…
Gülünden, canından, gülcanından….
Artık çok geçti,
Yollar ayrı,yar ayrı,ser ayrı…
İsyan etsede talihine,
Ya mapustu ya mapus!
Gül soldu,O öldürdü, yürek yandı…
Gülün kökleri kurudu, toprağı kurudu,
Gözleri öldü,yüreği bölündü binbir derde.
Ama yoktu artık çare,
Yoktu bi günahı ,
Aşktan başka ,sevmekten başka
Hep bir ağızdan mutluluk şarkıları söylediler
Mutlu oldular gül için…
Ama göremediler,görmek istemediler!
Gülün gözleri ağlıyordu ,
Yitip giden sevdasına için için…
Ağlama gülüm, ağlama zeytin gözlüm,
Elbet birgün gülmeyi öğreneceksin…