1 Yıl 6 Ay Sonra İlk İzmaritim
bu toprağa ait değilim!..
bu kente
bu insanlara
bu yaşama
devamlı başıma ağrıtan sorular yoruyor beni!..
kendimi tutsak hissediyorum!..
otobüsten indim!.. yine cebimde sigaralık para yok!:
sarma tütün dahi yok; ama
yerde birinin önemsemeden
attığı sigara var!..
bazen bir şeylere kızar,
bazen bir yerlere yetişmek için
bazen içmek istemediğimizden
üretiriz izmarit!..
insanın son dakika kurtarıcısıdır
izmarit!..
alıp yerden yakanın içinde
küçük bir burkulma olur!..
ama umurunda değil
o duman ciğere çekilmezse
intihar kokar hava, kan kokar
çaresizlik kokar!..
otobüsten indim ve bir diğerine
ulaşmaya yürüyordum!..
sigara param yok!..
maltepem tükenmiş!..
ben ve izmaritler!..
yerleri karış karış ararım;
bulamam!..
otobüs duraklarında olur bol bol!..
otobüsler gelir ve ellerdeki sigaralar atılıp izmarit olur!..
yada fırsatlar gelir ve insanlar eski olur!..
buldum 1 tane!.. kısa 2001, az içilmiş!..
karnım ağrıyor!
sanırım gaz sorunum….
o kadar osuruğa rağmen
hala ağrı yapıyor!..
son fırtı yaptığımda
insanların içine girdim…
… yeniden
başından sonuna
düşündüm izmaritin
izmarit beni
ben izmariti
bıraktık geride!..
ve dumanı ciğerime her çekişimde
bir güneş doğdu önüme!..
ben bu değilim!..
bu toprağa ait değilim!..
bu kente
bu insanlara
bu yaşama
