EYLÜL ÖLÜRKEN

İnce uzun bi adam,

Omuzları düşmüş hafif, yorgun gibi.
Bembeyaz bi ışıktan geldi simsiyah…
Gölge gibi sanki,
Ama gerçeğin ta kendisi.
İnce uzun bi adam,
Gözleri ölmüş…
İnce uzun parmaklı,sarı cansız elleri.
Durduramamış Kırmızı o adamı,
İnce uzun bi adam,Kırmızının kalbini sökmüş,
Kırmızı esemiyor artık,
Eylül beklemiyor…
İnce uzun bi adam,
Boşluğa bakıyor uzun uzun,
Dalıyor karanlığa ölü gözleri,
Kırmızı’nın kalbini alıyor sarı cansız elleri.
Kırmızı artık yarım ,esmiyor esemiyor.
Öldürmüş Eylül’ü,
Sökmüş Kırmızı’ nın kalbini celladı Eylüllerin…
“Es Kırmızı rüzgar ol es yine,
Bırakma Eylül’ü ! ”
Diyemiyor artık Kırmızı’nın kalbi.
Çünkü öldürdü Eylül’ü
İnce uzun bi adamın boş bakan gözleri…